നീ..........

തിളങ്ങുന്ന നക്ഷത്രങ്ങള്‍ക്കിടയിലിത്തിരി
ആകാശം തിരഞ്ഞ് രാത്രിമുഴുവന്‍ നമ്മള്‍
ഒഴുക്കിവിട്ട നിന്റെ പ്രണയത്തെക്കുറിച്ച്
പിറക്കാന്‍ കൊതിക്കാത്ത നിന്റെ കുഞ്ഞിനെക്കുറിച്ച്
പൂക്കളെക്കുറിച്ച് പുഴകളെക്കുറിച്ച് പിന്നെ
എല്ലാത്തിനെയും എല്ലാത്തിനെയും കുറിച്ച്
കളിയുംകാര്യവും പറഞ്ഞ് കാടുകയറിയതിന്നലെ..........

നിന്റെ കവിത മഞ്ഞുപോലെ പെയ്യുമ്പോഴും
നിന്റെ നെഞ്ച് വെന്ത് പുകമണം പരന്നതും
നീപോലുമറിയാതെ നിന്നില്‍നിന്നൊരാരവമുയര്‍ന്നതും
നിന്റെ കവിളിലെ വെറുംതുടിപ്പ്
കുരുതിച്ചുവപ്പായി മാറിയതിന്നും
വിളറിയ ആകാശവും ഞാനും സാക്ഷി...........

തുടുത്ത ആകാശം കണ്ട് ഭ്രമിച്ച്
നീ ഇറങ്ങിനടന്നതും
നമ്മള്‍ രണ്ടുകല്ലുകള്‍ ഉരഞ്ഞ്
തീപ്പൊരികള്‍ ചിതറിയതുമിന്നലെ ...........

നീയണിഞ്ഞ കുരുതിച്ചുവപ്പിലെ
നൂറും മഞ്ഞളും അടര്‍ന്നുമാറി
വിളറി വിറച്ചുനീ നീയല്ലാതാവുന്നത്
കാണേണ്ടെന്ന് കണ്ണടച്ചിരിക്കയാണിന്നു ഞാന്‍...............