നിറങ്ങള്‍

ഒരു പൂച്ച മയക്കത്തിനിടയിലാണ്
എന്റെ ദേശസ്നേഹം ഉറക്കമുണര്‍ന്നത്....
അങ്ങിനെയാണ് ഓറഞ്ച്, വെള്ള,
പച്ച, നീല എന്നി നിറങ്ങളെ
ബിംബങ്ങളാക്കി മനസ്സിലേക്ക്
ആവാഹിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയത്.
ഒരു ദിവസം വീട്ടില്‍ വന്ന
കാഷ്മീരി പയ്യനാണ്
കൈകള്‍ കൂട്ടി ഞെരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞത്....
നിങ്ങള്‍ക്കറിയില്ല ഞങ്ങള്‍ അനുഭവിച്ചത്....
അവന്റെ ഞെരിയുന്ന കൈകളില്‍ നിന്നും
ഒരു തീപ്പൊരി പടര്‍ന്നു കയറുന്നത്
അത് അവന്റെ കണ്ണുകളിലൂടെ
വടക്കന്‍ ചക്രവാളത്തില്‍ ജ്വലിച്ചത്
അത് പടര്‍ന്ന് ഭാരതം മുഴുവന്‍
ഓറഞ്ച് തീയില്‍ കത്താന്‍ തുടങ്ങിയത്
കണ്ട് കണ്ണുകള്‍ ഇറുക്കെയടച്ച ഞാന്‍
ഓറഞ്ച് നിറത്തെ
ഭയക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു

കുഞ്ഞുന്നാളില്‍ കേട്ട
രാധാകൃഷ്ണ ലീലകളുടെ
ഓര്‍മ്മകളും പേറിയാണ് മധുരയിലെ
വൃന്ദാവനില്‍ എത്തിയത്.....
എതിരേറ്റത് വൃത്തികെട്ട
ഗലികളിലൂടെ ഒഴുകി
നിറഞ്ഞ വെളുപ്പായിരുന്നു.
നരകാസുരനില്‍‍നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ട്
കൃഷ്ണന്റെ പതിനാറായിരങ്ങളിലൊതുങ്ങി
മാനം കാത്ത ആരുടെയൊക്കെയോ
വിധവകള്‍, അവരിലൊരാളാവാന്‍ വന്ന്
ഒരു നേരത്തെ ഭക്ഷണത്തിനായി
ഭണ്ഡാരകളിലേക്ക് ഒഴുകിയെത്തുന്ന
ശുഭ്രസമുദ്രം വൃന്ദാവനത്തിലെ
ഇടുങ്ങിയ വഴികളില്‍ പ്രളയം നിറച്ചു.
മരണം വിധിക്കപ്പെട്ട അഭയയെപ്പോലെ
നിറങ്ങളെ വികര്‍ഷിക്കുന്ന വെളുപ്പും
എന്തും ആഗീരണം ചെയ്യുന്ന കറുപ്പും
ഒന്നാണെന്ന് ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

ഭത്തൃപിതാവ് സമ്മാനിച്ച
രേതകറ കഴുകിക്കളയുന്നത് മുന്‍പ്
ഭര്‍ത്താവിനെ മകനായിക്കാണാനും
പ്രസവിച്ച മക്കളെ സഹോദരരായി
കാണാനും താടിവെച്ച മതപണ്ഡിതര്‍
പച്ചനിറത്തില്‍ പൊതിഞ്ഞ തടിച്ച
പുസ്തകത്താളില്‍‍നിന്നും ഉദ്ധരിച്ചപ്പോള്‍
തികട്ടിവന്ന അറപ്പിന്റെ മുലപ്പാല്‍വരെ
ഛര്‍ദ്ദിച്ചു തളര്‍ന്ന‍പ്പോള്‍ താങ്ങിയ
കയ്യും പുരുഷന്റേതായിരുന്നു.
എന്തൊരു വിരോധാഭാസം....

ഉദ്ധാരകന്മാരുടെ തിമിരത്തിന്റെ നീല
മറ്റു കണ്ണുകളിലേക്ക് പടരുന്നതും
എല്ലാവരും കാഴ്ച്ച നഷ്ടപ്പെട്ടതറിയാതെ
തല കുലുക്കുന്നതും കണ്ടപ്പോള്‍
ദേശസ്നേഹം നിറങ്ങളുടെ
ചാരം പടര്‍ന്ന കടലായി ഇരമ്പിയതും
ഒരു സുനാമിയായി ഉറക്കം കെടുത്തി
വാനോളം വളരുന്നതും ഞാനറിഞ്ഞു.