നുരകള്‍...

എന്റെ പൂക്കാലമേ
നീയെന്നില്‍ നിറഞ്ഞുപൂക്കുക........
മുള്ളുറങ്ങുന്ന
ഇരുള്‍പ്പുറങ്ങളില്‍
നിഴല്‍ പെരുകുന്ന
ശീത തടങ്ങളില്‍
വരണ്ടുവറ്റിയ
മനപ്പാടങ്ങളില്‍
പഞ്ചകാമനയുടെ
പതിവുസഞ്ചാരമായി
എന്നും നീ വിരുന്നു പാര്‍ക്കുക....

*********

ഒരു പുഴയെ തടുത്തുനിര്‍ത്താമെന്ന വ്യാമോഹത്തില്‍
കൈനീട്ടുന്നുണ്ട് ഞാന്‍
വിരലുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ ഓടിയിറങ്ങിയെന്നിട്ടും
പുഴ നിന്‍റെ മുന്നിലെത്തിച്ചിണുങ്ങുന്നു.
കെട്ടിനില്‍ക്കുന്നവെള്ളം ചീഞ്ഞു നാറിത്തുടങ്ങുമെന്ന്
കെട്ടഴിച്ചുവിടും നീയിടക്കിടെ .
കുടുങ്ങിക്കിടന്ന ഇലകള്‍ മുള്ളുകള്‍ മരങ്ങള്‍ ചീഞ്ഞുതുടങ്ങിയതെന്തൊക്കെയോ
കിട്ടിയ വഴികളിലൂടെ നുരച്ചും പതച്ചും
ഒഴുകിത്തുടങ്ങും പതുക്കെ....
വീണ്ടും നീകാണാതെ
വിരലുകള്‍ മുറുക്കെചേര്‍ത്തു പിടിച്ച് തടുത്തുനോക്കും ഞാന്‍.
എന്നിട്ടും
തടുത്തുനിര്‍ത്താനാവാതെ ഒരുതുള്ളി
ഇറങ്ങിയോടുന്നുണ്ടതു നിന്നോടു പറയാന്‍.