ചില്ലുകൊട്ടാരം

ഒരു തകര്‍ച്ചയുടെ
ശബ്ദകോലാഹല‍മാണ്
അവളുടെയടുത്ത്
എന്നെയെത്തിച്ചത്.
ഞാനെത്തുമ്പോള്‍
ചിതറിക്കിടക്കുന്ന
ചില്ല് പാളികളില്‍
മിഴിയുടക്കി
താടിക്ക് കൈ കൊടുത്ത്
ഒരു സാധുവിന്റെ
നിസ്സംഗതയോടെ
അവളിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
എനിക്ക് ഭയം തോന്നി...
അത്രയും സുന്ദരമായിരുന്നു
ആ ഉടഞ്ഞ പൂപാത്രം.
വളരെ അപൂര്‍വമായ
നിറങ്ങളിലുള്ള ചില്ലുകള്‍...
തന്മയത്വത്തോടെ
ചേര്‍ത്തു വെച്ച്
ഇടക്ക് മുത്തുകള്‍ കൊണ്ട്
സുന്ദരമാക്കിയ അതിനെ
സുന്ദരിയും സുഗന്ധിയുമായ
ചുകന്ന റോസാപ്പൂക്കള്‍ കൊണ്ട്
മാത്രം അവളലങ്കരിച്ചിരുന്നു.
ഞങ്ങള്‍ ഒന്നും പറയാതെ
എത്ര നേരമിരുന്നു എന്നറിയില്ല.
അവള്‍ സൂഷ്മതയോടെ
തകര്‍ന്ന ചില്ലുകള്‍
ഓരോന്നായി പെറുക്കിയെടുത്തു.
ഓരോ നിറങ്ങളിലും
അവള്‍ എന്തൊക്കെയോ
തിരയുന്നതായി തോന്നി .
ചില്ലുകളില്‍ നിന്ന് ചോര
ഒലിച്ചിറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അവസാനത്തെ ചില്ലും
പെറുക്കി അവള്‍
എന്നെ നോക്കി.
'കളയണ്ട നമുക്കൊട്ടിക്കാം.'
ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
'ബുദ്ധിമുട്ടാണ്....'
അവള്‍ചില്ലുകള്‍
ദൂരേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞ്
ചിതറിക്കിടന്ന മുത്തുകള്‍
മുഴുവനും ശ്രദ്ധയോടെ
പെറുക്കിയെടുത്തു.
പിന്നെ പതുക്കെ അവ
നെഞ്ചോട് ചേര്‍ത്തു.
അവളുടെ കണ്ണുകള്‍
ആയിരം മുത്തുകളുടെ
പേറ്റുനോവില്‍ പിടയുന്നത്
അപ്പോള്‍ ഞാനറിഞ്ഞു....