ഒന്നുമില്ലാ ഒന്നിന്നുമല്ലെന്ന് ......

ഇലകളെല്ലാം അവധൂതരെപ്പോലെ

വേരു തേടിയിറങ്ങിയൊരുനേരം

ഒഴുകിനീങ്ങുന്ന ചിത്രപത്രങ്ങളെ

കൊതിയൊടൊരു ചില്ല ചേര്‍ത്തു പിടിച്ചതും

പറയുവാന്‍ബാക്കി വെച്ചതൊന്നാവണം

മരവിരല്‍ത്തുമ്പ് ചിക്കിച്ചികഞ്ഞതും

ഇലകളില്ലാമരത്തിനെ കൈവിട്ട്

കാറ്റുമൂളി തുഴഞ്ഞുനീങ്ങുന്നതും

ഇടയിലൂടെ തെളിയുമാകാശത്തെ

വെറുതെ നോക്കി കൊതിക്കുന്ന ഭൂമിയും

ചുമരതില്ലാതെ ചിത്രം വരയ്ക്കുവാന്‍

നിഴലു നീണ്ടുംനിവര്‍ന്നും കിടന്നതും

മഞ്ഞു ചാറിയോ മഴപെയ്തതോയെന്ന്

പുല്ലിളംനാമ്പു നീട്ടി നുണഞ്ഞതും

എന്തിതെന്നോ എന്തിനാണെന്നോ

പൊന്‍വെയില്‍ത്തിരി താഴ്ത്തുന്നു സൂര്യന്

ഒന്നുമില്ലാ ഒന്നിന്നുമല്ലെന്ന്

കണ്ണിറുക്കി ചിരിക്കുന്നു കാലം...